Την Κυριακή 9.11.2014 ο σύλλογός μας πραγματοποίησε άλλη μια ημερήσια εκδρομή στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας και στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας.
Η αναχώρηση έγινε από την πλατεία Κολοκοτρώνη (Δάφνη). Η προσέλευση αρκετά ικανοποιητική. Η ημέρα μια χειμωνιάτικη λιακάδα. Πρώτη στάση στον Ισθμό για καφεδάκι. Πλήθος κόσμου, αφού ο Ισθμός είναι στάση για τα εκδρομικά λεωφορεία, απολάμβανε τον καφέ του και χαιρόταν τον χειμωνιάτικο ήλιο.
Συνεχίσαμε για τη Μεγαλόπολη, η οποία είναι μια πόλη με μεγάλα αποθέματα λιγνίτη. Τη δεκαετία του ’60 η ΔΕΗ ξεκίνησε την εξόρυξη λιγνίτη στην περιοχή και κατασκευάστηκαν τα μεγάλα θερμοηλεκτρικά εργοστάσια που λειτουργούν ως σήμερα. Επισκεφθήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο, που βρίσκεται έξω από τη σημερινή πόλη. Κοντά κυλάει ο ποταμός Ελισσών και εκβάλλει στον Αλφειό. Περιλαμβάνει το μεγαλύτερο αρχαίο ελληνικό θέατρο, το Θερσίλειο Βουλευτήριο και λείψανα της αρχαίας αγοράς, στην οποία περιέχονται το Ιερό του Διός και του Σωτήρος, η Φιλίππειος Στοά και η Στοά Μυρόπολις.
Κεντρικό μνημείο είναι το αρχαίο θέατρο, το οποίο κατασκευάστηκε από τον Αργείτη Πολύκλειτο λίγο μετά το 370 π. Χ.. Το κοίλο είχε διάμετρο 145 μ., ενώ η ορχήστρα του 30 μ.. Θεωρείται ότι το κοίλο περιλάμβανε δύο διαζώματα με 20 σειρές εδωλίων στα δύο κατώτερα μέρη του και 17 στο ανώτερο μέρος. Κατόπιν τούτου υπολογίζεται πως η χωρητικότητά του ήταν 18.200 θεατές περίπου.
Το θέατρο είχε σχεδιαστεί τόσο μεγάλο, για να εξυπηρετεί τις συγκεντρώσεις των αντιπροσώπων 40 αρκαδικών πόλεων καθώς και όλων των Αρκαδίων, που ήθελαν να παρευρεθούν σ’ αυτές.
Παρατηρώντας αυτούς τους χώρους αφουγκράζεσαι το παρελθόν, ακούς τους υπόκωφους ήχους, περιπλανιέσαι στην αιωνιότητα. Όμως, όπως πολλοί αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα, έτσι και της Μεγαλόπολης, είναι ξεχασμένοι στο βάθος των χρόνων και συνεπώς ανεκμετάλλευτοι και εκτός από το θαυμασμό και το δέος σού προκαλούν λύπη και απογοήτευση. Ο αρχαιολογικός χώρος ήταν κλειστός για το κοινό και τον απολαύσαμε μόνο απ’ έξω από την περίφραξη.
Συνεχίσαμε για το χωριό Βάστα, υψόμ. 860 μ., με πληθυσμό 70 κάτοικοι περίπου. Κάτω από το χωριό απλώνεται κατάφυτη και ειδυλλιακή ρεματιά με πυκνό δάσος από θεόρατες βελανιδιές, όπου βρίσκεται ο Ναός της Αγίας Θεοδώρας. Η οδική πρόσβαση γίνεται από το χωριό Ίσαρι. Μια πανέμορφη κατηφορική διαδρομή με πολλές στροφές, βουνά κατάφυτα με πανύψηλα δένδρα σου μαγεύουν το βλέμμα. Γοητευτικά τοπία δένουν αρμονικά με τα πορτοκαλοκίτρινα φύλλα. Σε κάθε στροφή του δρόμου προβάλλει ένα μαγευτικό τοπίο, πίσω από πυκνή βλάστηση.
Φθάνοντας στο εκκλησάκι αντικρίσαμε ένα μοναδικό τοπίο. Ο Ναός αυτός αποτελεί ιδιαίτερο φαινόμενο και είναι ένα αξιόλογο αξιοθέατο της Αρκαδίας. Η τοποθεσία μαγευτική, το άφθονο πράσινο, η οργιώδης βλάστηση και τα άφθονα γάργαρα νερά κάνουν τον επισκέπτη ν’ απογειώνεται από το μυστήριο και το κάλλος που αντικρίζει.
Η εκκλησία κτίστηκε μεταξύ του 1050-1100 προς τιμήν της Οσιομάρτυρος Θεοδώρας. Στη μικρή αυτή εκκλησία η φύση έχει θαυματουργήσει. Δεκαεφτά πελώρια δένδρα είναι φυτρωμένα πάνω στη στέγη της, ενώ από τα θεμέλιά της αναβλύζουν άφθονα νερά. Σύμφωνα με την παράδοση η Οσιομάρτυς μαρτύρησε για την πίστη της και εκτελέστηκε εδώ από τους διώκτες της. Λίγο πριν την εκτελέσουν ζήτησε από τον Θεό «τα μαλλιά μου να γίνουν δένδρα και το αίμα μου ποτάμι για να τα ποτίζει». 500 μ. από την εκκλησία και μέσα σ’ αυτή τη μαγευτική τοποθεσία υπήρχε παλιά νερόμυλος. Στη θέση του σήμερα υπάρχει εξοχικό κέντρο. Ο μηχανισμός του νερόμυλου έχει αποκατασταθεί από τους ιδιοκτήτες του και λειτουργεί κανονικά. Η έκπληξη ήταν πως ο ιδιοκτήτης ήταν συμπατριώτης μας από τη Λευκίμη.
Μέσα σ’ αυτή τη μαγεία γευματίσαμε με πλούσια παραδοσιακά φαγητά και ντόπιο κρασί. Πήραμε βαθιές ανάσες οξυγόνου και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για το παραδοσιακό χωριό Ίσαρι, υψόμ. 850 μ., κάτοικοι 60, που βρίσκεται σε απόσταση 6 χλμ. από το χωριό Βάστα.
Το Ίσαρι είναι ένας οικισμός χτισμένος σε μια κατάφυτη πλαγιά του βουνού Άγιος Ηλίας και απλώνει αμφιθεατρικά τα πέτρινα αφτιασίδωτα σπίτια και τα γραφικά μαγαζάκια. Κάναμε στάση για τον απογευματινό καφέ, περπατήσαμε στα καλντερίμια αντικρίζοντας τα γύρω βουνά σε μια πανοραμική εικόνα. Η Δύση του ηλίου μάς προστάζει να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, που φάνταζε βαρετός. Μια μέρα μόνο αλλά ήταν γεμάτη με εικόνες, που ομόρφυναν την ψυχή μας.
Είναι βάλσαμο να μπορεί κανείς σήμερα να δραπετεύει από τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής και της πόλης!
Και στην επόμενη εκδρομή μας, λοιπόν, για καινούργιες διαφορετικές εικόνες.
Ευαγγελία Νατσίδου-Κορρέ
